در این مقاله سعی داریم به نقش منیزیم و منگنز در خاک و گیاه برنج بپردازیم. و ببینم این دو عنصر چه تاثیراتی را روی خاک و گیاه برنج دارند.
منیزیم:
منیزیم بر خلاف کلسیم در گیاه بسیار پويا بوده و میتواند در اندامهای گیاهی به سهولت منتقل شود.
اين عنصر از اجزای اصلی مولکول کلروفیل بوده و به عنوان اتم مرکزی کلروفیل به حساب می‌آید و کمبود آن در گیاه سبب کاهش مقدار کلروفیل و در نتیجه کندی رشد گیاه میگردد.
منیزيم در ساخته شدن روغن در گیاه دخالت داشته و به همراه گوگرد سبب افزايش روغن در برخی از گیاهان به ويژه دانه های روغنی میگردد.
منیزيم جذب ساير عناصر غذايی مخصوصاً فسفر را تنظیم کرده و در تولید مواد قندی تأثیر دارد.
همچنین به عنوان انتقال دهنده فسفر به دانه عمل می کند و فعال کننده بسیاری از آنزيمها
از جمله دی هیدروژناز و دی کربوکسیالز است.
علایم کمبود منیزیم:
کلروز بین رگبرگی به رنگ زرد متمايل به نارنجی در برگهای پیرتر گیاه به طورکلی رنگ پريده بوده و کلروز بین رگبرگی که ابتدا در برگهای پیرتر ظاهر شده با شدت يافتن کمبود در برگهای جوان نیز ظاهر میشود.
در شرايط کمبود شديد، کلروز به زردرنگی و در نهايت نکروز در برگهای پیرتر تغییر می يابد.
تعداد و طول برگ در گیاهان دچار کمبود منیزيم بیشتر میشود و برگهای دچار کمبود به صورت موجی و افتاده در می‌آيند که دلیل آن افزايش زاويه بین غلاف و پهنه برگ است.
در کمبود نه شديد و نه خفیف، ارتفاع و تعداد پنجه گیاه چندان تحت تأثیر قرار نمی گیرد.
تعداد سنبلچه و وزن دانه کاهش می‌یابد.
ممکن است کیفیت دانه پروتئین، مقدار نشاسته و درصد برنج آرد شده کاهش يابد.
اگر کمبود منیزيم همراه با کمبود عناصر ديگر مثل کلسیم، پتاسیم و فسفر باشد، علائم مسمومیت آهن بیشتر به چشم میخورد.
منگنز در خاک وگیاه:
منگنز از عناصر کم مصرف و ضروری برای گیاه می باشد. يازدهمین عنصر فراوان تشکیل دهنده پوسته زمین می باشد و میانگین آن در کره زمین تقريباً ۰/۰۹ درصد میباشد.
مقدار منگنز در خاکها بین ۲۰ تا ۳۰۰۰ و به طور میانگین ۶۰ میلیگرم در کیلوگرم خاک می باشد.
منگنز در خاک عمدتاً به شکل اکسیدها و هیدروکسیدهای پوششی بر روی ديگر ذرات خاک و يا به شکل گرههايی با اشکال مختلف ديده می شود. اين عنصر در خاک همراه با آهن بوده و رفتارهايی مشابه با آن دارد و مانند آهن دارای ظرفیتهای متفاوت میباشد.
در گیاهان منگنز به صورت کاتیون دو ظرفیتی شکل غالب است که به آسانی به منگنز سه يا چهار ظرفیتی تبديل میگردد. به همین دلیل منگنز در گیاه نقش مهمی در فرايندهای اکسیداسیون و احیا به عهده دارد.
در خاکهای ماندابی غلظت منگنز محلول به چند دلیل افزايش می يابد که مهمترين عامل را تغییر پتانسیل اکسیداسیون و احیا می توان
دانست.
علائم کمبود منگنز:
کلروز بین رگبرگی سبز خاکستری کم رنگ که از نوک برگ به طرف دمبرگ آن گسترش میيابد.
نقاط قهوهای نکروتیک که در نهايت باعث میشود برگ به رنگ قهوهای تیره ديده شود.
جوانه های برگی کوتاه، باريک و سبز کم رنگ می شوند
گیاهان دچار کمبود منگنز کوتاه با برگهای کمتر و سیستم ريشه ای و پنجه زنی ضعیف دارند.
توقف رشد گیاهان دچار کمبود منگنز نسبت به پوسیدگی قهوهای حساسیت بیشتری نشان میدهند.
علایم مسمومیت منگنز:
نقاط زرد متمايل به قهوهای بین رگبرگها که به طرف سطح برگ گسترش می يابد.
نقاط قهوهای روی رگبرگهای برگهای پايین و غلاف برگ نوک برگها در حدود هشت هفته بعد از کاشت خشک می شود.
برگهای جوانتر کلروز شده و علائمی مشابه با کلروز آهن نشان می دهند.
توقف رشد، کاهش پنجه زنی و افزايش عقیمی که در نهايت منجر به کاهش عملکرد می شود.
غلظت بحرانی سمیت منگنز در برگهای جوان گیاه برنج در مرحله پنجه زنی بین ۸۰۰ تا ۲۵۰۰ میلیگرم در کیلوگرم میباشد .
در صورت داشتن هر گونه سوال با کارشناسان خوشه طلا در ارتباط باشید.
