نقش پتاسیم در گیاه برنج

در ادامه مقالات خوشه طلا در مورد اهمیت مواد آلی در گیاه برنج در مورد اهمیت فسفر در برنج و وظایف سیلیسیم در گیاه برنج , روی و نقش آن در گیاه برنج و گوگرد و نقش آن در گیاه برنج صحبت کردیم.
در این مقاله قصد داریم نقش پتاسیم در گیاه برنج را بررسی کنید.

پتاسیم:

پتاسیم مانند نیتروژن و فسفر جز عناصر پر احتیاج و مورد نیاز گیاه می باشد. مقدار پتاسیم موجود در پوسته زمین، حدود ۱/۹ تا ۲/۳ درصد است (مقدار پتاسیم کل در خاکهای زراعی بین ۰/۵ تا ۲/۵ درصد می باشد. این مقدار در مقایسه با دیگر عناصر پر نیاز قابل توجه می باشد.
مقدار پتاسیم در خاکهای مختلف متفاوت است، لیکن آن قسمت از کل پتاسیم موجود در خاک که به صورت قابل تبادل یا قابل استفاده گیاه باشد ناچیز است.
مقدار پتاسیمی که جذب گیاه می شود با مقدار نیتروژن مورد استفاده گیاه در اکثر مواقع برابری می کند.

کمبود پتاسیم در گیاه برنج:

پتاسیم عنصری پویا بوده که در صورت کمبود، به بافتهای جوان زاینده گیاه منتقل می شود.
کمبود پتاسیم ابتدا در برگهای پائینی و در صورت کمبود بیشتر در برگهای جوان و بالایی پدیدار می گردد.
گرچه پتاسیم در تشکیل هیچ یک از ترکیبات مهم گیاهی مانند پروتوپلاسم، چربیها و سلولز شرکت ندارد ولی از آنجا که به عنوان یک کاتالیزور عمل می کند، دارای نقش اساسی است.

این عنصر مجموعه آنزیمی را در فرآیندهای بیوشیمیایی فعال ساخته و نقش مهمی را در فعال کردن آنزیمهای احیا کننده گاز کربنیک ایفا می کند.
پتاسیم در اعمال زیستی زیر سوخت و ساز نیتروژن و ساختن پروتئین ها ،فعال کردن آنزیم های مختلف ،تنظیم کار روزنه ها و روابط آب،سوخت و ساز کربو هیدراتها،خنثی سازی اسید های آلی،و تسریع رشد بافت های زاینده اثر دارد.
تاثیر کمبود پتاسیم بر رشد گیاه و کیفیت محصول در ارتباط با به هم خوردن تعادل زیستی در داخل اندام گیاه است.

کمبود پتاسیم سبب کاهش سوخت و ساز نوری و افزایش تنفس می گردد این موجب باعث کاستی جدی کربوهیدراتها شده و بر رشد گیاه اثر سو می گذارد.
پتاسیم نقش مهمی در نگهداری آب کافی در اندامهای گیاهی دارد.
رابطه پتاسیم و پروتئین از اهمییتی ویژه در سوخت وساز گیاهی برخوردار است پژوهش های انجام یافته نشان می‌دهد که به هنگام کمبود پتاسیم، تجمع نیتروژن غیر پروتئینی در برگها بیشتر می شود.
هنگامی که پتاسیم به اندازه کافی در اختیار گیاه قرار گیرد تشکیل هیدرو کربن ها و نیتروژن پروتئینی افزایش یافته و از نیتروژن آمیدی کاسته می شود.
پتاسیم هم‌چنین در تولید ترکیبات پلیمری گیاه نقش اساسی دارد و در گیاهان مبتلا به کمبود پتاسیم کربوهیدراتهای غیر اشباع، ترکیبات نیتروژنی محلول، و اسیدهای آمینه انباشته می گردند ولی از مقدار نشاسته و پروتئین برگها کاسته می شود. بدین ترتیب گیاهان دارای پتاسیم فراوان در مقایسه با گیاهان مبتلا به کمبود دارای بافت های نگهدارنده قوی تری خواهند بود و در اثر وجود این بافتها پایداری گیاه در برابر ورس (خوابیدگی) افزایش یافته و آلودگی به بیماری قارچی کاهش می یابد.
حد بحرانی پتاسیم با روش استات آمونیوم یک نرمال برای خاک های شالیزاری بسیار متغیر (از۲۰الی۷۸۰میلی گرم در کیلوگرم)می باشد. مناسب ترین روش برای تعیین پتاسیم مورد نیاز،تعیین پتاسیم قابل استفاده خاک بر اساس ظرفیت تبادل کاتیونی خاک می باشد که اگر
-مقدار پتاسیم قابل استفاده خاک کمتر از ۱/۵درصد CECباشد،عکس العمل برنج نسبت به مصرف کودهای پتاسیمی مثبت است.
-مقدار پتاسیم قابل استفاده خاک کمتر از ۲/۵درصدCECباشد عکس العمل برنج نسبت به مصرف کودهای پتاسیمی مثبت است.
حد مطلوب پتاسیم در برگهای برنج در مرحله شروع گلدهی ۱/۸۰،در دانه ۰/۲۶ و در کاه ۱/۴۰درصد می باشد.

اگر سوالی دارید با کارشناسان خوشه طلا در ارتباط باشید.