قبلا در مقالات روی و نقش آن در گیاه برنج و گوگرد و نقش آن در گیاه برنج در مورد این دو ماده آلی صحبت کردیم.
در این مقاله خوشه طلا قصد داریم در مورد آهن در گیاه برنج صحبت کنیم.
کمبود آهن مشکل غالب در خاک های اراضی خشکه زار نسبت به خاک های غرقاب است.
در دسترس بودن آهن، بیشتر به واکنش خاک (ph) بستگی دارد.
کمبود آن اغلب در خاک های خنثی و قلیایی و خاک های آهکی رخ می دهد.
این مشکل در برنج خشکه ظاهر می شود اما علائم آن هنگامی که مزرعه غرقاب می شود ناپدید می شود.
علائم کمبود آهن:
1- برگ ها به طور کامل کلروزه (زرد) می شوند.
2- برگ های کلروزه شده در ادامه، رنگ متمایل به سفید به خود می گیرند.
3- اگر ذخیره آهن تمام شود برگ های جوان کلروفیل خود را از دست می دهند.
4- پنجه زنی متوقف شده و رشد محدود می شود.
دلایل کمبود آهن:
کلروزه شده (زردی) به علت کمبود آهن اغلب در خاک های با ph بالا رخ می دهد.
گیاه برنج مقدار بالایی از آهن در ریشه و درصد پایینی هم در قسمت اندام های هوایی دارد. این امر نشان دهنده انتقال بسیار مشکل این عنصر از ریشه به اندام های هوایی، در خاک های با ph بالا است.
هنگامی که برنج روی ترکیبی از شن رودخانه، و کانی های نوع بنتونیت با مواد آلی فقیر کشت شود. کمبود شدید آهن با غرقاب شدن بوجود می آید. دلیل این امر افزایش ناچیز در غلظت آهن فرو، به عدت نبود احیای میکروبی است.
در بعضی از خاک ها احیای خاک به علت دمای پایین به کندی رخ می دهد. که این امر ممکن است این مشکل را بوجود آورد.
هنگامی که خاک های با مواد آلی پایین خشکه زار ها به طور ناگهانی به خاک های مرطوب تبدیل می شوند! نشاهای برنج از فقر آهن خسارت می بیند.
این مورد در خشکه زار ها معمول است زیرا در محیط خیلی اکسیدی خاک، آهن حلالیت پایینی دارد.
روش های کنترل کمبود آهن:
مصرف سولفات آهن در خاک یا محلول پاشی با سولفات آهن به میزان ۲۰ تا۳۰ گرم در هر لیتر آب همرا با اسید سیتریک می تواند فقر آهن را از بین ببرد.
اگر سوالی داشتید با کارشناسان خوشه طلا در ارتباط باشید.
