در مقالات قبلی خوشه طلا در مورد اهمیت کود شیمیایی در کشت مجدد صحبت کردیم که اصولا کود شیمیایی را به چه اندازه و چگونه باید مصرف کرد.
علاوه بر آن کود ها چه تاثیراتی را بر روی گیاه و خاک اراضی برجا می گذارند.
در این مقاله قصد داریم به طور ویژه در مورد کود های پتاسیمی صحبت کنیم که شاهد آن هستیم مصرف بالایی را در بین کود های داخلی اراضی شمال کشور دارد.
مقدار و زمان مصرف کود های پتاسیمی:
در ایران دو نوع کود پتاسیم مصرف می شود.
1.سولفات پتاسیم
2.کلرور پتاسیم
سولفات پتاسیم دارای ۵۰ درصد و کلرور پتاسیم دارای ۶۰ درصد پتاس است.
سولفات پتاسیم علاوه بر پتاس دارای ۱۸دصد گوگرد است. گوگرد هم از عناصر پر نیاز گیاهان منجمله برنج است.
کلرور پتاسیم دارای ۶۰ درصد پتاس قابل جذب و یون کلر است. کلر برای گیاه برنج ضروری است ولی نیاز گیاه به این عنصر کم و جزئی می باشد. که معمولا از طریق هوا و آب آبیاری تامین می شود. (در مزارعی که آب آن شور یا لب شور باشد باید از مصرف کلرور پتاسیم خود داری کرد).
مقدار کود پتاسیم مورد نیاز بستگی به عوامل زیادی از جمله بافت خاک، آب آبیاری، ماندابی و غیر ماندابی بودن اراضی و رقم مورد کشت دارد.
اراضی با بافت سبک بعلت فقر پتاس و آبشویی آن پتاس کمتری نسبت به اراضی با بافت سنگین دارند.
در اراضی با بافت سبک با کمبود پتاس مواجه خواهیم بود. لذا در این گونه اراضی باید نسبت به مصرف کود پتاسیم در چندین مرحله به صورت پایه و سرک اقدام کرد.
آب گل الود نسبت به آب چاهها و چشمه ها از پتاس بیشتری برخوردار است. و اراضی که با آب چشمه ها و چاهها آبیاری می شوند به پتاس بیشتری نیاز دارند.
در اراضی ماندابی و غرقابی به علت شست و شوی پتاس و عدم تهویه مناسب و تجزیه و تخمیر ناقص بقایای گیاهی و در نتیجه وجود گاز های مضر از جمله هیدروژن سولفوره، اسید استیک و سایر ترکیبات آلی نارسایی هایی در جذب پتاس بوجود می آید. لذا با اجرای تهویه و زهکشی (تخلیه آب و خشکاندن) و مصرف پتاس در دو مرحله می توان مشکل فوق را برطرف کرد.
هرچه مصرف ازت بیشتر گردد نیاز مصرفی کود پتاسیم بیشتر خواهد شد. لذا در ارقام پرمحصول باید پتاس بیشتری نسبت به ارقام محلی بکار برد.
در اراضی شنی، ماندابی و باتلاقی که خاک مشکل دارد. باید کود پتاس را در دو مرحله استفاده کرد، نصف آن قبل از نشاکاری همراه با کود پایه و نصف دیگر چند روز بعد از تشکیل خوشه اولیه (برای ارقام زود رس هنگام وجین دوم یعنی ۳۰ روز پس از نشاکاری و برای ارقام پر محصول و دیر رس ۵۰تا۶۰روز پس از نشا) مصرف شود.
مقدار تقریبی مصرفی کود پتاس برای ارقام پرمحصول ۷۵ تا ۲۵۰ کیلوگرم و برای ارقام محلی ۵۰تا۲۰۰کیلوگرم خواهد بود.
بطور معمول می توان ۱۰۰ تا ۱۵۰ کیلوگرم پتاس هر ساله برای ارقام مورد کشت مصرف نمود خصوصا در اراضی شنی،ماندابی و باتلاقی که با آب چاه یا چشمه آبیاری می شوند.
وجود کلسیم و سدیم زیاد در خاک مانع از جذب متاسیم می گردد! در اراضی شور بدلیل وجود سدیم، کلسیم، و… پتاس خوب جذب نشده و در صورت کشت طارم در این گونه اراضی بوته ها به بلاست مبتلا می شوند. لذا در این گونه اراضی باید نسبت به مصرف لیشتر پتاس اقدام گردد.
در صورت موجود بودن پتاس در خاک به اندازه کافی چنانچه نسبت به مصرف پتاس به مقدار خیلی زیار اقدام گردد،این عمل سبب آب دار شدن بیشترسلولها شده و در نیجه باعث شدت بیماریها(بلاست) و آفات(ساقه خوار و برگ خوار) می گردد
در صورت تجزیه خاک و آب می توان با دقت و اطمینان بیشتری نسبت به مصرف پتاس اقدام نماییم.
اگر سوالی در مورد نحوه استفاده دارید می توانید با کارشناسان خوشه طلا در ارتباط باشید.
یک پاسخ
خیلی خوب بود